| ارزیابی مقایسه‌ای سمیت گیاهی علف‌کش‌های اراضی گندم و جو |
| کد مقاله : 1055-10THIWSC (R1) |
| نویسندگان |
|
علی اصغر چیت بند *1، وحید سرابی2 1عضو هیات علمی دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران 2دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران |
| چکیده مقاله |
| به‌منظور بررسی مقایسۀ سمیّت علف‌کش‌های مورد استفاده در اراضی گندم و جو، آزمون سم‌شناسی گیاهی استاندارد (Lemna Test)، به‌صورت غلظت-پاسخ و در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل هشت غلظت مختلف از مادۀ مؤثر هر یک از علف‌کش‌های کلودینافوپ-پروپارژیل، پینوکسادن، دیکلوفوپ-متیل، فنوکساپروپ-پی-اتیل و مزوسولفورون-متیل + یدوسولفورون سولفورون-متیل‌سدیم و شاهد بدون مصرف علف‌کش بود. ارزیابی کارآیی، براساس بازدارندگی سرعت رشد نسبی سطح برگ (RGR) عدسک آبی، بعد از هفت روز انجام شد. نتایج مقادیر EC50 حاصل از برازش معادلات لگاریتم لُجستیک، نشان داد علف‌کش مزوسولفورون-متیل + یدوسولفورون سولفورون-متیل‌سدیم با EC50 12/1 میکروگرم بر لیتر، بیش‌ترین کاهش را در سرعت رشد نسبی سطح برگ عدسک آبی در مقایسه با سایر علف‌کش‌ها ایجاد کرده است. سمیّت بالای آن‌را را می‌توان به خصوصیات فیزیکوشیمیایی و جذب سریع آن به درون سلول گیاهی نسبت داد.فنوکساپروپ-پی-اتیل با EC50 90/64 میکروگرم بر لیتر، کم‌ترین کارآیی را روی عدسک آبی از خود نشان داده است. میزان سمیّت علف‌کش‌های مورد بررسی به این ترتیب است: مزوسولفورون-متیل + یدوسولفورون سولفورون-متیل سدیم > پینوکسادن > دیکلوفوپ-متیل > کلودینافوپ-پروپارژیل > فنوکساپروپ-پی-اتیل. |
| کلیدواژه ها |
| آفت‌کش‌ها، ارزیابی سمیّت، رشد نسبی سطح برگ، غلظت مؤثر |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه به صورت پوستر |
